Yılın ilk karıyla birlikte eminim herkes bir duygu galeyanına gelmiştir ama benim için kar bambaşka bir şeydir.Tam bir karasal iklim çocuğu olan ben küresel ısınma denen lanetten ve sıcak yaz günlerini leşliğinden, ağırlığından, yavaşlığından nefret ediyorum.Sürekli terleyen insanların çıldırmış gibi hele ki kendilerini sokaklara vurmalarına deli oluyorum.
Yapış yapış pis kokan vücutlar göt göte değen kalabalıklar tam bir mahşer azabı.
Ama kar, harika kar..
Saf ve net, tertemiz ve bütün pisliği kapatan örtü.
Gecenin karanlığında bile cılız ay ışığını yansıtıp ortalığı ışıl ışıl yapan kar.
Her objeye ve varlığa kendiliğinden photoshop katan; eşitleyen kar.
Huzur veren, sakinleştiren, arındıran kar.
Yeryüzünün en güzel elbisesi kar.
Bütün gün ve gece kaloriferin yanındaki çekyatta uzanıp, senin zerafetine şahit oldum, eşlik etmeye çalıştım, huzur buldum, mutlu oldum.
Bütün yapaylığı binaları, arabaları, elimizle üretip tükettiğimiz çirkinlikleri kamufle edip bize doğanın değişmez gerçeklerinden birini sundun.
Biz ne kadar harap etsekte, bozsakta kısa süreliğine de olsa bunu kapattın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder